مصاف اصلی در عرصه تحول
ما هم از وضع موجود ناراضی هستیم اما اولا نقاط قوت نظام و انقلاب را که ناشی از ماهیت انقلاب اسلامی است می‌شناسیم، چشمگیر،غرور‌آفرین و افتخار آمیز می‌دانیم و صیانت از آنها را لازم، ثانیا نقاط ضعف را غالبا ناشی از دور شدن از آرمان‌های انقلاب می دانیم و قابل برطرف شدن.
خبیر کرج – مهدی فضائلی: عده‌ای تصورشان از نیروهای حامی نظام و انقلاب این است که این افراد از وضع موجود کاملا” راضی و منکر ناکارآمدی ها و کاستی ها هستند لذا آنان را متوهم و دگم و متعصب می پندارند و خود را واقع بین و آزاداندیش!
این در حالیست که رهبر و مقتدای نیروهای جبهه انقلاب با صدای رسا، ندای “تحول” و “تحول‌خواهی” را سرداده که معنی آن چیزی نیست جز رضایت ندادن به وضع موجود.
اگر بخواهیم از مجموع بیانات رهبر انقلاب که در طول سال ایراد می گردد، چند مورد را به عنوان مهمترین بیانات انتخاب کنیم، قطعا بیانات اول فروردین جزو همین برگزیده هاست و علی القاعده، محورهای این بیانات هم جزو مهمترین مطالب مورد نظر ایشان.
شاه بیت سخنرانی مهم رهبر معظم انقلاب که پس از سه سال دوران پرمحنت کرونا در روز اول فروردین ۱۴۰۲ درحرم مطهر امام رئوف انجام شد، “تحول” بود.
البته بحث تحول، تحول خواهی و مدیریت تحول در اندیشه رهبر حکیم انقلاب اسلامی تازگی ندارد و بنابر آنچه در ذهن دارم شاید برای اولین بار در سفر مرداد سال ۸۵ به سمنان و در جمع دانشگاهیان سمنان مطرح کردند.
موضوع تحول، طی دو سال اخیر نیز مکرر مورد توجه و تاکید ایشان بوده است که سخنرانی ۱۴ خرداد ۱۳۹۹ در مرقد بنیانگذار انقلاب اسلامی با کلیدواژه “امام تحول” از غرر این بیانات محسوب می شود.
مگر می شود کسی از وضع موجود راضی باشد و آنرا مطلوب بداند و در عین حال پرچمدار تحول خواهی و اصلاح‌طلبی باشد؟
رویکرد تحول خواهی جزو ذات تفکر انقلابی است و تفکری که انقلاب را مستمر و دائمی بداند و نه مقطعی و گذرا، طبعأ تحول را نیز مستمرا مطالبه می‌کند بر خلاف مرتجعین ظاهرأ اصلاح طلبی که انقلاب را مقطعی و گذرا می دانند و اواخر دهه ۷۰ پایان آنرا اعلام کردند!
حضرت آیت الله خامنه ای در موارد متعددی از جمله در بیانات ۷ خرداد سال ۹۷ به این مهم تصریح کرده اند: «انقلاب تمام نمیشود، انقلاب استمرار دارد، انقلاب ادامه دارد، انقلاب متوقّف نمیشود. یک صیرورتی وجود دارد؛ صیرورت یعنی شدن، شدنِ دائم، تحوّل دائمی؛ در مسیر انقلاب یک صیرورت دائمی‌ای وجود دارد که این صیرورت دائمی، بتدریج آن آرزوهای بزرگ را، آن ارزشهای والا را، آن آرمانها را در جامعه تحقّق میبخشد.»
لذا هیچ نیروی واقعأ انقلابی هیچگاه به وضع موجود رضایت نمی دهد و پیوسته بهترشدن و پیشرفت را مطالبه می کند.
با این توضیحات، تفاوت و مرز میان نیروهای انقلاب با ناراضی های مخالف نظام و انقلاب چیست؟
تفاوت این دو جریان در تعریف تحول و انتظاری است که از تحول‌خواهی دارند.
جریان انقلابی به تبعیت از نگاه خردورزانه رهبر خود، تحول را تبدیل نقاط ضعف به قوت می داند در حالیکه ناراضیان مخالف انقلاب، تحول را در اصل نظام پیگیری می کنند و اتفاقا” عصبانیت آنها از نقاط قوت انقلاب است و نه نقاط ضعف هرچند برای تخریب روحیه و مأیوس کردن مردم از اصل انقلاب و مسیر روشن پیش روی آن،حداکثر سوءاستفاده را از نقاط ضعف و معیوب کرده و می کنند.
بنابراین ما هم از وضع موجود ناراضی هستیم اما اولا” نقاط قوت نظام و انقلاب را که ناشی از ماهیت انقلاب اسلامی است می شناسیم، چشمگیر، غرور‌آفرین و افتخار آمیز می دانیم و صیانت از آنها را لازم ثانیا” نقاط ضعف را غالبا” ناشی از دور شدن از آرمان‌های انقلاب می‌دانیم و قابل برطرف شدن؛ و این مصاف اصلی ماست با براندازان در عرصه تحول و تحول خواهی!
